śpiewnik --> Pejzaże Harasymowiczowskie

Pejzaże Harasymowiczowskie

Kiedy stałem w przedświcie a Synaj

Prawdę głosił przez trąby wiatry

Zasmreczyły się chmury igliwiem

Bure świerki o góry wsparte

I na niebie byłem ja jeden

Plotąc pieśni w warkocze bukowe

I schodziłem na ziemię za kwestą

Przez skrzydlącą sie brame Lackowej

Ref.  I był Beskid i były słowa

Zanurzone po pępki w cerkwi baniach

Rozłożyście złotych

Smagających się z wiatrem do krwi

Moje myśli biegły końmi

Po niebieskich, mokrych połoninach

I modliłem się złożywszy dłonie

Do gór, do Madonny Brunatnolicej

A gdy serce kroplami tęsknoty

Jęło spadać na góry sine

Czarodziejskim kwiatem paproci

Rozgwieździła się Bukowina